بررسی وضعیت سازگاری در جانبازان محروم از یک چشم شهر زنجان و ارتباط آن با برخی متغیرهای فردی

چکیده :   زمینه و هدف : جنگ به عنوان یک پدیده خانمان سوز، سبب پیدایش لطمات فیزیکی و روانی متعددی می شود. یکی از این عوارض، فقدان بینایی است. از آنجا که نابینایی ممکن است قدرت سازگاری جانبازان را تحت تاثیر قرار دهد و این موضوع در جانبازان کمتر بررسی شده است لذا این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سازگاری جانبازان محروم از یک چشم در شهر زنجان در سال 1390 انجام شده است.   روش بررسی : این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی از نوع تحلیلی است که در آن تعداد 45 نفر از جانبازان محروم از یک چشم شهر زنجان بر اساس نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند . اطلاعات با استفاده از پرسشنامه سازگاری بل جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد.   یافته ها : در این مطالعه، 45 نفر با میانگین سنی 7 ± 48 سال شرکت داشتند. در بعد سازگاری خانه، اکثر نمونه ها (7/66 درصد) دارای وضعیت سازگاری متوسط بودند. در بعد سازگاری سلامتی نیز، بیشترین نسبت افراد ( 7/66 درصد) سازگاری ضعیف داشتند. نتایج مطالعه ارتباط معنی داری بین نمره سازگاری سلامتی و سن افراد نشان داد (041/0= p ، 30/0= r ). همچنین بین میانگین بعد سازگاری خانه و بعد سازگاری سلامتی اختلاف معنی داری وجود داشت (00/0= p ) . اما بین متغیرهای سن، تاهل، تحصیلات، ورزش، علت آسیب، درآمد، درصد جانبازی با میانگین بعد سازگاری خانه و سازگاری سلامتی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0< p ).   نتیجه گیری : با وجود اینکه در این مطالعـه اکثـر جانبازان وضعیت سـازگـاری مناسبی نداشتند لذا از مسئولین مـربوطه در سطح کـلان کشـور انتظار می رود که به وضعیت روانی این گروه از هموطنان عزیز توجه بیش از پیش مبذول دارند و با برگزاری جلسات آموزش در مورد مهارت های زندگی و نیز فراهم کردن زمینه حضور فعال این افراد در سطح اجتماع باعث ارتقاء سلامت جسمی و روانی آنها شوند.